ΣπΥρος ΜπΟΪκος
1) Ότι ο μεγαλύτερος δανειστής του ελληνικού κράτους αυτή τη στιγμή είναι οι ελληνικές τράπεζες, με 60 δις, ενώ ακολουθεί η ΕΚΤ με 50 δις ευρώ . Αν η Ελλάδα διαγράψει το χρέος της αυτές θα είναι οι πρώτες που θα ζημιωθούν
. Είναι οι ίδιες τράπεζες στις οποίες οι δυο τελευταίες κυβερνήσεις έχουν χαρίσει πάνω από 100 δις ευρώ. Αν λοιπόν η Ελλάδα διέγραφε το χρέος και κρατικοποιούσε τις τράπεζες θα εξοικονομούσε τουλάχιστον 160 δις (60 που δεν θα πλήρωνε και 100 που θα επέστρεφαν στο κράτος).
2) Ότι οι καταθέσεις των μεγάλων επιχειρήσεων στις ελληνικές τράπεζες ανέρχονται με στοιχεία του 2009 στα 277 δις ευρώ . Συνεπώς αν κρατικοποιηθούν οι τράπεζες το κράτος θα μπορεί να διαχειριστεί τις καταθέσεις αυτές τουλάχιστον στο βαθμό που δεν διατάρασσεται η λειτουργία των επιχειρήσεων αυτών, δηλαδή θα έχει στη διάθεση του τουλάχιστον το 1/2 του ποσού αυτού, 138 δις, ενώ, αν κρατικοποιήσει όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, ακόμη και τα 2/3, 180 δις ευρώ.
3) Ότι η ομάδα εργασίας που σύστησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με στελέχη των Υπουργείων Εσωτερικών και Οικονομικών και με δυο στελέχη ιδιωτικών εταιριών προκειμένου να διερευνήσει τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο κατέληξε ότι “δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στην λειτουργία του δημόσιου τομέα” .
4) Ότι ο “μηχανισμός στήριξης” δεν είναι μηχανισμός στήριξης των χωρών της Ευρώπης, αλλά μηχανισμός στήριξης του ευρώ, αποσκοπεί δηλαδή στο να στηρίξει το νόμισμα και να μην υποτιμηθεί και όχι να σώσει τις χώρες από τη χρεωκοπία. Η στήριξη ενός νομίσματος που η οικονομία πιέζει προς την υποτίμηση του σημαίνει ότι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να πάρουν λιγότερα και λιγότερα, να πέσει το κόστος παραγωγής. Αντίθετα, η υποτίμηση του νομίσματος σημαίνει μεταξύ άλλων ότι τα αποθεματικά της Γερμανίας κι άλλων χωρών που είναι σε ευρώ θα χάσουν αξία ενώ οι μεγαλοεισαγωγείς της Ευρώπης θα χάσουν από τα κέρδη τους αφού δεν θα έχουν το συναλλαγματικό πλεονέκτημα απέναντι στις εξαγωγικές χώρες. Η είσοδος λοιπόν της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης έγινε για να στηριχτούν τα αποθεματικά της Γερμανίας, της Κίνας κ.α και όχι οι εργαζόμενοι, τα φτωχά στρώματα. Η κυβέρνηση όμως ψεύδεται και για τα αυταπόδεικτα: “Ο σκοπός της δημιουργίας του Μηχανισμού Στήριξης ήταν να σωθεί πρωτίστως η χώρα από τη χρεοκοπία, την πτώχευση και την απόλυτη καταστροφή.” έγραψε ο Μιχάλης Καρχιμάκης, ο πρόεδρος του εθνικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ τον προηγούμενο μήνα .
5) Στους όρους του μνημονίου είναι το να κλείνει πλεονασματικά ο προϋπολογισμός κατά τουλάχιστον 6%. Αν η Ελλάδα διαγράψει το χρέος της υποχρεούται απλά να ισοσκελίζει τον προϋπολογισμό, δηλαδή να μην υπάρχει πλεόνασμα. Τί είναι πιο εύκολο;
6) Ότι το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι ούτε τί θα κάνει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ούτε ότι δεν πέτυχε την πολυπόθητη συναίνεση με την Αριστερά, ούτε η πίεση των Ευρωπαίων. Το βασικό της πρόβλημα είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν βγει στους δρόμους, και πολλαπλασιάζονται με ραγδαίους ρυθμούς. Μέσα σε μια βδομάδα η κυριακάτικη συγκέντρωση στο Σύνταγμα διπλασιάστηκε (από 40.000 σε 80.000 σύμφωνα με τις πολύ σεμνές εκτιμήσεις της αστυνομίας). Ότι έχουν αρχίσει και κερδίζουν έδαφος προτάσεις όπως ο αποκλεισμός της βουλής για να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο και η γενική απεργία. Ότι αργά ή γρήγορα ο Παπανδρέου θα πρέπει να κάνει κάποιο διάγγελμα στον ελληνικό λαό, στις εκατοντάδες χιλιάδες των διαδηλωτών, ότι είναι αδύνατο πλέον να κάνει ότι τους αγνοεί. Ότι το κίνημα στις πλατείες της Ελλάδας έχει φτάσει σε ένα κομβικό σημείο, που είτε θα βάλει ένα συγκεκριμένο στόχο και θα παλέψει να τον υλοποιήσει, είτε θα αρχίσει να “ξεφουσκώνει”, είτε οι διάφοροι κρατικοί μηχανισμοί θα προσπαθήσουν να το αποσυνθέσουν, να προκαλέσουν επεισόδια μέσω της δράσης διάφορων ομάδων, και αν δεν τα καταφέρουν ούτε έτσι θα χρησιμοποιήσουν την ωμή βία με οποιοδήποτε πρόσχημα, όπως στην Ισπανία και τη Γαλλία.
Αυτές τις εξελίξεις όμως δεν πρέπει να τις επιτρέψουμε. Να κατέβουμε όλοι στις πλατείες, για να διαγραφεί το χρέος και όχι η ζωή μας, για να χάσουν τη δουλειά τους οι πολιτικοί – υπάλληλοι των τραπεζιτών και του κεφαλαίου και όχι οι εργαζόμενοι. Να κατέβουμε όλοι στις πλατείες για να βγάλουμε από το λαιμό μας τη θηλιά της τρόικας, του μνημονίου, του ευρώ και της κρίσης του καπιταλισμού, για να βγάλουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.
1.“Ευκολότερη η συμφωνία για το χρέος, καθώς τα ελληνικά ομόλογα είναι σε λιγότερα χέρια”, in.gr, 6/6/2011
2.“Κόμματα των καπιτα-ληστών”, Νίκος Μπογιόπουλος, Ριζοσπάστης, 5/3/2010
3.“Μπούμερανγκ η μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις”, Γεράσιμος Λιόντος, Κόντρα, 21/5/2011 και “Μελέτη για τις μισθολογικές εξελίξεις στο δημόσιο, Προσχέδιο Μελέτης”, στο http://www.edugate.gr/files/attachments/mel2011.pdf
4.“Ο μηχανισμός στήριξης και η Ελλάδα του αύριο”, Μιχάλης Καρχιμάκης, Forum, Μάιος 2011
www.corfupress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου