1) Τον Μάρτη του 2010 σε εντελώς άσχετο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών κατατέθηκε μια πολύ «περίεργη» τροπολογία.
Με τη συγκεκριμένη τροπολογία και «κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης», όπως σαφώς τονίζεται, ο πρωθυπουργός παρέχει στον... εαυτό του το δικαίωμα να αναθέτει μελέτες και έργα, να συγκροτεί επιτροπές και ομάδες εργασίας, να καθορίζει τις αμοιβές των μελών τους και κυρίως:
Με την τροπολογία παραχωρείται στον πρωθυπουργό το αποκλειστικό δικαίωμα να αποφασίζει την παράδοση σε αυτές τις επιτροπές κάθε πληροφορίας και κάθε εγγράφου του κράτους, ακόμα κι αν - όπως αναφέρεται στην τροπολογία - αυτό το στοιχείο «χαρακτηρίζεται κρατικό απόρρητο ή εμπιστευτικό»...
2) Τον Μάη του 2010, η κυβέρνηση έφερε στη Βουλή προς κύρωση το μνημόνιο. Ουδείς αμφισβήτησε ποτέ ότι το μνημόνιο συνιστά συν τοις άλλοις μια σύμβαση διεθνούς χαρακτήρα μεταξύ της Ελλάδας με διεθνείς οργανισμούς. Αλλά γι' αυτού του τύπου τις συμβάσεις το Σύνταγμα περιλαμβάνει ειδική διάταξη όσον αφορά την κύρωσή τους.
Χωρίς καμία αυταπάτη για τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας που υπηρετούν τα αστικά κόμματα στο κοινοβούλιο, το ΚΚΕ κατέθεσε αίτημα για την εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου, του άρθρου 28 του Συντάγματος, το οποίο προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία 180 ψήφων για την κύρωση συμβάσεων από τη Βουλή που αφορούν σε μεταβίβαση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Ολοι θυμούνται τι συνέβη:
